Meike na injectie van de stamcellen

Zaterdagochtend laat ik de honden uit en loop terug via de garage. Daar zijn diverse klusjes mannen aan het werk en ik raak aan de praat met een van hen. De honden lopen alvast door naar de achterdeur van het huis omdat ze weten dat hen daar een heerlijke maaltijd te wachten staat.  Op het moment dat ik naar het huis loop staan de dames al te smikkelen. Ze zijn naar binnen gelaten door Fons, één van de klusjesmannen die bijna wekelijks  bij ons in huis aan het klussen is. Fons weet mij te melden dat hij het opvallend vindt dat Meike zoveel soepeler de trap op sprong naar het huis. Veel beter dan de afgelopen tijd meldt hij. Dit is voor mij een van de eerste wat objectievere waarnemingen dat mijn hond nu twee weken na injectie van de stamcellen beter gaat functioneren.

Tussen u en mij gedacht en gezwegen, ik vond zelf ook al dat ze beter functioneerde. Maar mijn wetenschappelijke scepsis weerhield mij dit hardop uit te spreken. Het was mij ook al opgevallen dat ze beter liep, zeker nog niet de oude maar wel beter. De rechter achterpoot werd tijdens het lopen niet goed belast en als ze op asfalt liep dan hoorde ik de rechter achterpoot met de nagels over de grond gaan. Dit sleepje is er nog wel maar echt minder lang en soms hoor ik het helemaal niet meer. Ze belast haar been meer maar heeft nog wel die "kwink" waarbij ze het been naar buiten draait tijdens de standsfase van het achterbeen. Maar ook deze kwink is niet meer zo evident en soms lijkt ze normaal te lopen.

Meike

Nu we drie weken verder zijn durf ik toch met zekerheid te stellen dat er een positief effect uitgaat van de stamcellen. Het kan onmogelijk zijn dat er al nieuw kraakbeen is ontwikkeld maar er gebeurt toch echt iets dat tot gevolg heeft dat ze beter functioneert. Niet alleen is de kreupelheid minder maar het valt ook op dat ze vrolijker en ondernemender is. De "flos" waar ze vroeger echt dol op was had ze al ruim een jaar niet meer in de bek gehad. Nu staat ze ineens met dat stinkende ding in haar bek en is ze haar jongere vriendin aan het uitdagen. En dan gaat ze er ook volledig voor. 
Meike was twee jaar geleden de alfa teef van ons roedel, maar al snel werd deze rol opgeëist door haar jongere en vitalere vriendin Cato. Dit ging niet zonder slag of stoot maar was onvermijdelijk. Meike haar orthopedisch disfunctioneren maakte dat ze echt niet meer de rol van "the bitch" kon waarmaken. Maar nu die stamcellen er drie weken in zitten herken ik weer iets van de Meike van een aantal jaar geleden. En ik maak me sterk dat als ze zich goed genoeg voelt dat we nog een zware periode tegemoet gaan. Opportunistisch als Meike is zal ze proberen haar positie terug te veroveren.

Cato (links) en Meike liggen heerlijk te slapen in kantoor

Volgens de producent van de stamcellen is het echte effect pas te beoordelen over drie maanden na de injectie, maar de eerste tekenen zijn veelbelovend. Als de verbetering van haar heupen zo doorzet dan overweeg ik serieus om ook het restant stamcellen die nu bij de min 70 graden in het laboratorium liggen, te ontdooien en op te laten kweken en activeren en die dan in de beide ellebogen te spuiten. Als dit het gewenste effect heeft dan ben ik bang dat Cato moet vrezen voor haar positie als alfa teef van ons roedel. Als Meike zich mans genoeg voelt en geen pijn meer heeft zal ze zeker overwegen de in haar ogen scheve machtverhoudingen te doen kantelen. Ik zie op tegen de grimmige sfeer die dat zal opleveren maar aan de andere kant gun ik het die doos van Meike wel.