Hoor wie klopt daar

Winterse tradities

Het is de elfde van de elfde geweest, in het zuiden waar ik geboren en getogen ben vierden we het begin van het nieuwe carnavalsseizoen. In het noordwesten van Nederland was het Sint Maarten. Het ultieme moment voor kinderen om getooid met lampionnen en een drie regel liedje door de straten te trekken en langs de deuren te gaan. Om vervolgens na het zingen, ach ja we noemen het zingen, van een liedje een snoepje in ontvangst te nemen. Deze gewoonte levert al snel een volledig gevulde rugzak op vol met alles waarvan wij als ouders vinden dat je ze met mate moet nuttigen.

In de weken of dagen na het Sint Maarten lopen wordt dan dit snoep in een rap tempo verorberd. Kinderen hebben meestal geen trek in avondeten meer omdat hun maag al vol zit. Met een beetje geluk eten ze zich er misselijk aan en leren ze op die manier toch wat te matigen. Als je op een leeftijd komt dat je terugkijkt op je verleden dan is "het vreetfestijn" van Sint maarten toch iets dat je als kind echt onthoudt. Wat je ongetwijfeld dan ook voor de geest hebt is dat vlak nadat het Sint Maarten snoep op is, je gewoon mag blijven door snoepen. Immers de Sint met zijn Pieten is in november gearriveerd. In de periode vooruitlopend op pakjesavond mag er toch met enige regelmaat een schoen gezet worden. In ruil voor een appel en een wortel voor het paard tref je meestal iets lekkers aan in de schoen. 

Pakjesavond

Allemaal leuke tradities waar je als kind toch helemaal vrolijk van kan worden. De climax van het sinterklaasfeest is toch de pakjesavond. Elke familie heeft zijn of haar methode om deze avond in te luiden. Wij zijn zelfs zover gegaan dat we bij de manege paardenvijgen en stro hebben opgehaald en dit als levend bewijs van het bezoek van de Sint in ons huis achter lieten. Maar de meest gebruikte truc is toch dat de buurman met de zakken vol cadeautjes die aanklopt en de kinderen geheel vol spanning naar de voordeur rennen om daar hun cadeaus in aan te treffen.  Soms wordt er gebruik gemaakt van geluidseffecten van twee halve kokosnoten waarmee, naast het kloppen/bonken op de deur, ook heel goed het hoefgetrappel van Amerigo kan worden gesimuleerd.

Hoor wie klopt daar…

In huize Maarschalkerweerd werden wij op 5 december 2004 onplezierig verrast door het vroegtijdig aankloppen van de Sint. De kinderen hoorden het goed, er werd op de deur gebonkt en ze renden naar de voordeur. Om vervolgens volledig gedesillusioneerd terug te keren. Geen cadeaus, helemaal niets. Volledig ontroostbaar. Wij begrepen de frustratie maar al te goed. Ook wij waren onplezierig verrast door het bonken op de deur. Er was immers een heel ander tijdstip afgesproken en daarnaast zou het niet alleen blijven bij bonken en een zak cadeaus maar ook zou de hulpsint en zijn pietengeraas langskomen.

... in het terrarium

Het duurde even voordat wij, als ouders, het geluid dat ons sinterklaasfeest zo bruut had verstoord konden thuisbrengen. Het bleek afkomstig uit ons terrarium. Op die bewuste middag hadden onze schildpadden "het" ontdekt, ze waren in hun pubertijd gekomen. Ze ontdekten de nieuwe geneugtes des levens die tot hen kwamen, dat alles aangedreven door hun veranderde hormonale huishouding. Hun drang tot paren kwam een paar uur nadat ze waren opgewarmd onder de warmte lampen van het terrarium. De ene schildpad joeg in zijn seksuele drift de ander in de hoek van het aquarium en eenmaal klemgedreven gingen ze "van schild" zal ik maar zeggen. De ritmische paarbewegingen en zijn bijkomende geluiden werden nog versterkt doordat ze tegen de ruiten van het terrarium aan bonkten, het gehele terrarium werkte als een klankkast.

Gelukkig hoefden we onze kinderen, heel nieuwsgierig zeker als het het reilen en zeilen van de natuur aangaat, niet alles uit te leggen want al snel kwam de echte Sint met zijn Pieten en waren zij alweer vergeten wat er gebeurd was.